Najtrudniej jest zaczac, zeby nie bylo banalnie, zeby nie zrobil sie z tego pamietnik pensjonarki, czy jeszcze inny zenujacy twor. Takie to mysli powstrzymywaly mnie przed stworzeniem bloga przez ostatnie lata. Ale w koncu stwierdzilam, ze rozumujac w ten sposob moge doczekac nudnej starosci, kiedy to bede miala pelno czasu i bede mogla zanudzac moim nudnym blogiem Bogu ducha winnych czytaczy.

Obiecuje zatem nie stworzyc potwora, albo przynajmniej w tym pierwszym wpisie go nie stworzyc, a za to zrelacjonowac rzetelnie nasza pierwsza wyprawe do Azji, ktora zaczyna sie juz za pare dni (hyh, jak ten czas szybko zlecial).

I moze jeszcze warto wspomniec, w pierwszym historycznym poscie, ze wczoraj otrzymalam moja karte studencka, a dzis otwarlam konto bankowe. Czuje sie wielka i potezna.